Dumela Okavango en de fearless 5

Tsja ... waar te beginnen na 10 dagen vol avonturen... allereerst maar weer hartelijk bedankt voor de leuke reacties! Voor ons is het nog steeds een klein cadeautje die leuke reacties die onze mailbox doen vullen :) baie dankie!

Het avontuur begon vrijdagavondje met een etentje bij Ganesh, een super leuk tentje in Obs waar ze lekkere kipstate met frietjes en satesaus verkopen! Daarna was er een feestje bij Manon thuis en terwijl Lydia en Mayke hun tas gingen inpakken, besloten Lot en ik daar een klein drankje te doen... uurtje of 3 lagen we in bed terwijl we om 8u werden opgehaald :S Ondanks Mayke haar telefoontje dat het ‘een kleine auto was’ vertrokken we rond kwart over 9 bepakt en bezakt in een ‘zoomzoomzoom’ Mazda 3 richting Victoria West. Een mooie route door de Karoo, mijn boekje loog er weer niet om ‘steile berghellingen en grandioze, eindeloos lijkende vlakten’. We genoten volop en keken de hele weg onze ogen uit... dit was een goed begin! Om de hongerige magen wat te stillen besloten we te stoppen in wat mijn boekje omschreef als ‘een van de vreemdste plaatsen van Zuid- Afrika’ Matjiesfontein. Dit dorpje, wat overigens als eerste electriciteit kreeg, doet heel erg Engels aan. Er staat een rode dubbeldekker (!!?), een Victoriaans hotel, een oude benzinepomp en de dames in de bediening die lopen nog in traditionele pakjes rond! Mijn boekje sprak wederom de waarheid :) Na te hebben gelunched met uiteraard Earl Grey tea, hebben we nog ff rondgelopen en toen was het toch wel weer tijd om on the road te gaan. Op naar Victoria West waar een mooie en schattige cottage genaamd Pompoentjie op ons wachtte. Voor iedereen die nog naar Zuid- Afrika wil komen, huur een cottage bij Poppenhuis Hoekie in Victoria West! Ondanks dat het dorpje niet zoveel voorstelt is de de eigenares echt een schat! ’s Avonds hebben we bijna allemaal genoten van een lekkere filet/ kudu steak of hamburger in de enige kroeg van het dorp.

Na een uitgebreid ontbijt buiten in het zonnetje was het om 10u toch echt tijd om weer op pad te gaan. De eigenaresse had ons de tip gegeven via Kimberly (diamantstad) naar Bloemfontein te rijden aangezien we nu wel genoeg N1 gezien hadden. Zo gezegd zo gedaan...Lotje bracht ons naar Kimberly, via de linkerkant van de weg…! Daar zijn we naar de Big Hole geweest, het grootste door mensen gegraven gat (800m diep) best apart om te zien en de mijnen waren ook interessant maar het waren toch vooral de diamanten die ons hart (en vooral dat van Manon) harder deden kloppen. Na gegeten te hebben in het nagebouwde ouderwetse dorpje (lekkere carrot cake) op naar Bloemfontein.
Daar kwamen we in een chique buurt terecht en we vroegen ons allemaal hardop af of onze cottage voor 500rand (40 euro) zich wel in deze buurt bestond. En jawel... we reden door een elektrische poort naar binnen bij een groot huis met zwembad en grote braai-plaats waar toevallig ook nog 2 cottages stonden. Tijdens het zwemmen waren we nog steeds in dubio over de prijs ‘het zal toch geen 500rand per persoon per nacht zijn?’ maar onze zorgen bleken onterecht, gelukkig! ’s Avonds hebben we bij de Waterfront van Bloemfontein heerlijk uitgebreid Italiaans gegeten en nogmaals geproost op de geweldige trip die we voor de boeg hadden!

Maandagmorgen was het dan zover, op naar Malealea in Lesotho, maar eerst voldoende eten en water inslaan om mee te nemen op onze overnight paardentocht. Met een nog overvollere auto reden we bij een kleine grensovergang dan eindelijk Lesotho binnen! We waren door het dolle heen en keken onze ogen uit... wat een prachtig land! Het landschap veranderde direct, er kwamen hoge groene bergen tevoorschijn en de luchten waren prachtig! Zelfs een grote stad als Mafeteng was niet te vergelijken met een voor Nederlandse begrippen stad. Geen hoogbouw, geen kantoren, gewoon kleine gebouwtjes en zoals bij elke plaats: krotjes. We zagen zowaar een dubbele regenboog van begin tot het einde (helaas hebben we het goudpotje niet gevonden!). Na een dirt road door Gates of Paradise Pass, prachtig en ook een beetje eng met gaten in de weg en afgronden kwamen we aan bij onze Lodge, ook geweldig! Allemaal kleine hutjes, omringd door bomen, met prachtig uitzicht op de bergen! In de plaatselijke supermarkt (heel klein en donker) kochten we wat chipsjes en samen met een borrel proostten we! Om 6u werd er een optreden verzorgd door het plaatselijke koor en band, de band met zelfgemaakte instrumenten vonden we beduidend leuker! We hebben dan ook een cd gekocht voor de geinteresseerden, vooral het bijbehorende dansje vraagt om wat aanpassingsvermogen en flexibiliteit :D maar dat laten we jullie nog wel zien op de video. Wij zijn in ieder geval hard aan het oefenen! Na heerlijk te hebben gegeten, vooral het toetje, deden we nog een spelletje Afrikaanse Triviant (zeer leerzaam) en toen was het toch echt tijd om naar bed te gaan. Met onze zaklampen, in Malealea is er alleen tussen 17.00 en 22.00u stroom, liepen we naar ons hutje en genoten we nog even van de zachte matrassen tegen onze billen!

D- day: de overnight paardentocht van 6u (geen rij-ervaring noodzakelijk!)
Na stevig te hebben ontbeten kwam ik in de bar (ik ging mezelf geen moed indrinken... alleen water kopen voor onderweg!) onze guide Josias tegen. Toen hij met me mee liep naar het hutje om onze tassen op te halen, keek hij zijn ogen uit dat hij met 5 knappe meiden van zijn leeftijd 2 dagen mocht doorbrengen ;) the lucky guy! Met trillende handjes (vooral bij mij en misschien nog wel erger bij Lot) stapten we om 10u dan toch echt op het paard... op weg naar een traditioneel Basotho dorpje! Na even te hebben gevochten met de paarden, ze vinden mais erg lekker en de eerste 500 meter stonden er alleen maisvelden... konden Lydia en ik al vrij snel van de omgeving genieten. Ook Manon vond het heerlijk om na enkele jaren weer op een paard te zitten. Mayke haar perd wilde echter nog niet echt meewerken en dus ruilde ze met Manon wiens perd een mak schaapje bleek te zijn. Het perd van ons Lotje bleef echter koppig en hongerig naar mais, wat veroorzaakte dat Lot het niet zo leuk vond. Na het nog een half uur te hebben aangekeken (heel knap!) zei ze dan ook met een trillende stem dat ze het echt niet leuk vond en dat ze liever terug wilde naar de Lodge.... de rest vond dit natuurlijk helemaal niet leuk maar we begrepen het wel. Twee dagen op een paard als je het niet leuk vind en er niet van kan genieten is echt geen pretje! Maar de 5 – fearless girls (zo stonden we na de trip bekend op de Lodge) hadden het natuurlijk veel liever met zijn allen willen ervaren. Door deze gebeurtenis komt er een kleine splitsting in dit verhaal... ik (Gees) zal vervolgen met de avonturen van de 4-1 fearless girls en Lotje vertelt over haar avonturen rondom de Lodge! Gelukkig heeft zij zich deze 2 dagen ook uitstekend vermaakt :D

De paardentocht naar het Basotho dorp was echt prachtig! Na de mais te hebben overwonnen werd het tijd om de berg af te dalen om de rivier te kunnen oversteken.... aangezien het vertrouwen in mijn paardje in combinatie met losse steentjes op een steil weggetje nog niet zo heel groot was, ben ik gezellig met mijn paardje aan de hand naar beneden gewandeld. Het oversteken van de rivier was echt prachtig en ook de weg naar boven (op de andere berg) was onbeschrijfelijk mooi. Hopelijk kunnen de foto’s een beetje weergeven wat we hebben gezien! Veel ongerepte varierende natuur met her en der een Basotho dorpje, een ossenwagen, herders met koeien en Basotho mensen op paarden die zonder zadel beduidend professioneler zijn dan deze 4 Nederlandse meiden!
Na een welverdiende lunch en met al een klein beetje zere billen was het rond 1u weer tijd om op te stijgen...alhoewel .... eerst moest Josias zijn paard vangen die het op een lopen had gezet naar jawel ... een maisveld! We vervolgden onze tocht door kleine beekjes (mijn paardje was bang voor gladde steentjes!), langs dorpjes, met zwaaiende en enthousiaste schoolkindjes langs de weg naar boven. Na wederom een kleine break, met heel helder water en lieve kindjes (vooral die met de met bolle wangen) kwamen we dan eindelijk bij ons Basotho dorpje aan. Blij dat we vandaag niet meer op het paard hoefden, waren we toch vooral onder de indruk van de primitiefheid (als dat een goed woord is) en de zonnecollector voor de radio :) na even te hebben gerust was het tijd voor nog iets actiefs... een hike naar de waterval! Door te smalle paadjes (die wij geen paadjes zouden noemen), langs steile richeltjes, door bosjes met scherpe takken, door beekjes en over losse kiezeltjes bereikten we de bron (gehavend) dan eindelijk! Heerlijk, in deze bron konden we ons wel even opfrissen na de lange paardentocht...stervends koud water! Dus net ff een kattenwasje en hup weer terug naar ons dorp. We moesten nog stevig doorlopen want het begon te schemeren en deze Westerse meisjes hadden hun zaklamp natuurlijk in hun hutje laten liggen....we waren precies voor het donker thuis! Na toestemming te hebben gevraagd aan de chief, dat moest Josias doen want vrouwen mogen niet met de chief praten, brandde er een prachtig kampvuurtje naast onze hut. Daar konden we mooi onze natte schoenen en sokken boven drogen! Toen was het tijd om te koken, in onze donkere hut dus kaarsjes kopen en de hoofdlamp op! Samen met onze gidsen hebben we heerlijke pasta gegeten (smaakt best alles uit blik) en daarna nog een wijntje gedronken. Genieten onder een prachtige sterrenhemel in het pikkedonker... we werden vergezeld door een man uit het dorp die vreselijk roggelde maar wat wil je anders als je gedroogd gras in een krant rookt... toen we trommels hoorden uit een ander Basotho hutje zijn we samen met hen daar naar toe gegaan. Die mannen lopen gewoon in het pikdonker, met losse stenen en los lopende paarden naar een hutje, terwijl wij angstvallig onze zaklamp vasthouden. Aangekomen bij het hut gaan we naar binnen en gebeuren er dingen die ik altijd zal blijven onthouden... het ronde lemen hutje met riete puntdak wordt verlicht door één kaarsje en gevuld met tromgeroffel, een andere vrouw danst op het ritme van de muziek en er liggen dekens waar vermoedelijk mensen onder liggen te slappen... de mensen beginnen te bidden in het Sesotho en de vrouw begint te dansen, van onder een deken staat een kindje van ongeveer 3 jaar op dat begint te huilen, terwijl de rest verder bid wordt het jongetje opgepakt en de vrouw danst samen met het kindje verder... prachtig! Tot slot wordt er voor de ‘heidene’ gebeden dat ze een veilige terugreis hebben. Indrukwekkend dit! In het Sesotho proberen we de mensen te bedanken... ze hebben waarschijnlijk geen idee hoe bijzonder we dit allemaal vonden! Terug bij het kampvuur, drogen we de sokken nog iets beter en ziet Mayke 3 vallende sterren. Manon en ik willen het heel graag zien maar zien er geen :)
Na heerlijk te hebben geslapen, met soms een onderbreking omdat ik dacht een beest te hebben gezien...staan we om 8u op. We ontbijten en genieten van hoe mooi deze plek ook is in het ochtendlicht! Het opstijgen gaat een stuk minder soepel dan gister en het eerste half uur klinken er vele klaagzangen ... behalve bij Manon... die geniet intens van het uitzicht! Omdat mijn paardje graag naar huis wilde begon ze op het eerste de beste ‘pad’ te galoperen. Wat een gaaf gevoel is dat, die kracht van zo’n beest tussen je benen... heerlijk! Lidia vond het ook prachtig... zodra mijn paardje ging, ging die van haar ook :D en de rest volge ook... stelletje kudde dieren.. Na dit avontuur was het tijd om ff bij te komen en wat tips te vragen aan mijn steun en toeverlaat van deze tocht Manon. Deze tips kwamen na het opstijgen weer meteen van pas aangezien mijn paardje er weer vandoor schoot! Dit keer was het iets enger aangezien ze op een maisveld af ging en promt stil bleef staan. Na enkele meter gestapt te hebben, begon ze weer te draven en jawel te galoperen om vervolgens vlak naast een Basotho hutje (bij een grasje) weer prompt stil te gaan staan :S ik heb genoeg gegalopeerd voor vandaag en blijf netjes achter het trekpaardje rijden! Als we de rivier oversteken stoppen we om wat te lunchen... lees snaaien.. en plots sprinten alle paardjes ervandoor...’ze zijn gek in de kop’ zoals Mayke zegt... door ons gegalopeer. Josias maakt zich niet druk en gaat ze rustig halen. Het laatste stuk rijden we rustig berg op, terwijl het hard begint te waaien en het laatste stuk door de maisvelden stappen we rustig naar huis... de paardjes kort houdend... deze zijn gewend dit stuk te draven maar onze billen waren niet gewend om 10u op een paard te zitten :S bij aankomst komt toevallig net ons Lotje aangelopen! We kletsen lekker bij, bekijken elkaars foto’s en nemen onze welverdiende douche. Wat een prachtig en bijzonder avontuur!!

Ja, nu mijn (Lot) verhaaltje…hoe kan ik hier tegenop?! Ik vond het echt niet vet op die knol! Heb altijd wel geweten dat ik een beetje bang was, maar het is toch ff wat anders als je zo’n hongerig beest echt tussen je benen voelt;-) Ik zei in het begin nog zo leuk: ‘Dit is echt een paard voor mij, ze (Selina genaamd) heeft ook altijd honger…!’. Maar na 45 minuten te hebben gehobbeld vond ik het echt niet meer leuk. Ik kon hier niet van genieten, ik wist niet wat me te wachten stond en hoe verder we verwijderd raakte van de Lodge, hoe langer het zou duren om terug te komen. Dus heb ik (met pijn in mijn hart om de rest alleen door te laten gaan) besloten afscheid te nemen van Selina. Een van de gidsen bood aan met mij en Selina terug te lopen naar de Lodge. Heel lief van hem natuurlijk, alleen jammer dat hij en alle mensen die we tegen kwamen geen Engels praatte waardoor de situatie ontstond dat alle mensen waarschijnlijk over mij aan het praten waren, maar ik er niks van begreep.
Teruggekomen in de Lodge voelde ik me wel een beetje alleen. Het was een moeilijke beslissing, maar daar kwam ook nog bij dat ik het nu alleen moest zien te rooien. Nou, Lot: ‘Niet bij de pakken neer gaan zitten’. Je vriendinnen zitten nu op dat paard te genieten, jij zal het hier ook naar je zin krijgen! Ik dus naar de receptie om te regelen dat ik kon gaan hiken. Aangezien alle gidsen bij de poort op ‘hongerige’ toeristen staan te wachten kon ik meteen vertrekken. Mijn gids heette Malivus (te onthouden als Malibu met een V), een leuke Basotho jongen van 25. Hhmm, met hem ging ik dus de omgeving verkennen. We doken meteen een maïsveld in en ik vroeg me af of dit wel zo’n goed idee was: ik was wel helemaal alleen en niemand wist waar ik was. Flauw hoor dat je zo denkt, maar je hoort van zo’n vreemde verhalen. Gelukkig verdween mijn ‘angst’ snel. Malivus was echt een hele aardige jongen die Spaans, Nederlands, Frans, Engels, Afrikaans en Sesotho bleek te spreken. Hij wilde ook wel heel graag een niet Lesothoaans vriendinnetje, maar nadat ik hem duidelijk had gemaakt dat ik al een vriendje heb was hij meer geïnteresseerd in mijn paardrijdende vriendinnen en nodige hij ons uit de volgende avond met hem te gaan ‘stappen’. Natuurlijk heb ik onderweg niet alleen genoten van het gezelschap, de leuke gesprekken en de overvloed aan informatie over Lesotho, maar ook van de prachtige uitzichten. Iedere hoek die je om ging zorgde voor een nieuwe smaaksensatie voor je ogen (huh, kan dat ook?? Ja, in Lesotho kan dat!!). Wat een prachtig land en dan zag ik nu nog maar zo’n klein stukje, echt in een woord: FANTASITISCH!
Teruggekomen bij de Lodge heb ik me bij Maxim (Canadees die voor ‘clownen zonder grenzen’ werkt) en zijn collega gevoegd voor een goed gesprek en een lekker Lesothoaans pilsje. De avond werd afgesloten bij het kampvuur. Natuurlijk moest ik er wel voor zorgen dat ik voor 22u in mijn huisje was want er was dan geen stroom meer en alle werkende zaklampen waren bij de knolhobbelaarsters. Gelukkig kwam ik, na een korte omweg, op tijd aan in mijn Basotho hutje voor de nacht.
De volgende dag ben ik met een groep Nederlanders die met Djoser op pad waren het dorpje gaan verkennen. Evelyn (onze gids) nam ons onder haar hoede en heeft ons alles verteld van haar geboorteplaats. Ze heeft ons zelfs uitgenodigd bij haar thuis om kennis te maken met haar vader, moeder, oma en jongste broertje. Erg indrukwekkend allemaal, zo’n vriendelijke mensen, zo’n andere levenswijze en weer…zo’n mooi land! Ik wil even alle mensen die nog geen vakantieplannen gemaakt hebben een vakantiemantip geven: LESOTHO! Het lijkt me wel duidelijk wat voor indruk dit kleine landje (wat overigens geheel hoger dan +1000m ligt) op mij heeft gemaakt.
’s Middags ben ik nog op bezoek geweest bij de plaatselijke clinic waar o.a. AIDS/HIV patiënten kwamen voor hulp en op de terugweg kwam ik de fearless 5-1 tegen, moe maar zeer voldaan. En dan mogen jullie nu genieten van de rest van ons avontuur met dank aan Geeske…

’s Avonds gaan we met Maxim (een Canadese clown die Lot in de Lodge heeft ontmoet) naar de plaatselijk bar waar onze gidsen ook heen gaan. In deze bouwkeet/ zeecontainer met één gaslampje klinkt Lesothoaanse muziek en de gidsen laten ons nogmaals hun danskwaliteiten zien! Wij genieten...van het bier, de muziek, de dans (inclusief schuddende Basotho billetjes) en weer een bijzondere situatie! Moe maar zeer voldaan vallen we allemaal heerlijk in slaap!
Om bij te komen van het avontuur hadden we een dagje vrij in Malealea gepland. We ontbijten met plaatselijke broodjes, drinken thee met een scone en gaan een wandeling maken door het dorp. Dit dorp is ontzettend blij met de Lodge want de toeristen zijn een goede bron van inkomsten (ze kopen souvenirs en zelfgemaakt bier) en de Lodge zorgt voor veel werkgelegenheid. We gaan naar het museum om te zien hoe de Basotho mensen 30 jaar geleden leefden, er is eigenlijk weinig veranderd. De hutjes zijn er nog steeds, de koeien grazen, de mensen zijn zelfvoorzienend, er is een waterput, een chief en beperkte electriciteit! Wat een cultuurschok dit, prachtig om te zien dat deze mensen zo leven... wij kunnen alleen maar bewonderend kijken en waarderen dat wij het zo goed en vooral makkelijk hebben! We bezoeken ook de plaatselijke basisschool waar kinderen gratis heen kunnen maar officieel wel een uniform moeten kopen van 150rand (12e). Kinderen zonder uniform zijn wel welkom (‘we kunnen ze niet buiten laten staan’) maar dat geeft wel een duidelijk beeld aan de mede- leerlingen.... De lagere klassen zitten bomvol, 60 leerlingen en de grotere klassen zijn vrij leeg. De ouders zien het nut niet van deze school afmaken want verder studeren kunnen de kinderen toch niet omdat ze dat niet kunnen betalen. Daarnaast moeten de kinderen ook vaak de ouders thuis helpen met het vee of het huishouden. De leerkracht vertelt vol passie over het onderwijs, de ellende en zijn dankbaarheid voor de Lodge, wij bedanken hem voor de rondleiding door een uniform te schenken aan de school. Weer een kindje dat mèt uniform naar school kan! Eten we, nog steeds onder de indruk, ons bordje leeg en we worden uitgenodigd om plaats te nemen aan het kampvuur. Het is heel gezellig met de andere gasten en ook Josias is erbij, hij heeft voor ons allemaal een armbandje gemaakt! Een mooie herinnering aan dit prachtige land, met geweldige mensen en een onvergetelijk avontuur!

De volgende dag vervolgen we onze weg terug naar Kaapstad. We rijden rustig en stilletjes ... dit was echt heel bijzonder, met pijn in ons hart, de grens over! We lunchen onderweg in Steynberg, weer een vreemd plaatsje met een nog vreemdere ober. In Graaff- Reinet hebben we weer een leuke cottage geboekt en de mevrouw vertelt enthousiast in het Afrikaans (dat verstaan wij :D) over wat er allemaal te zien is. We wandelen wat door het dorpje met veel Victoriaanse/Europeese invloeden, winkelen wat en eten wat. Thuis proberen we te douchen (heel apart systeem) en gil ik mijn longen uit mijn lijf... ow nee ier ook al kakkerlakken :S we eten bij een bekend plaatselijk restaurant heerlijke filet, kudu en vegetarisch! Thuis nemen we nog een afzakkertje en gaan we slapen... morgen naar Wildernes, dat belooft wat ;)

Rijden maakt wederom hongerig en we ontdekken onderweg in Willowmore een geweldig restaurant/ hotelletje. We eten heerlijke cheesecake en brownies met zelfgemaakt ijs en we worden gewaarschuwd voor overstekende springbokken (brons seizoen ... of hoe heet dat ook weer Lidia?). We vervolgen weer een mooie route door de Karoo, zonder springbokken maar met vele struisvogels rondom Oudsthoorn en vreemde verlaten huisjes! In Wildernes komen we na een kleine zoektocht aan bij een leuk en ontspannen hostel. Op het balkon genieten we van de zee en de zwemmende mannen onder het genot van hoe kan het ook anders... bier/ wijn en chips! ’s Avonds bij de plaatselijke Italiaan gegeten, erg lekker! Terug op het hostel met een savanna/ black label of rode wijn gesocialized met de barman en Wildernis- bewoners...3u was het toch echt tijd om ons mandje op te zoeken... 9u was het ontbijt :S

De terugweg naar Kaapstad was een zoektocht naar een MacDonalds... helaas konden we die in Swellendam (een redelijk grote plaats) niet vinden maar verkochten ze wel andere heerlijke hamburgers. Vanaf Swellendam hebben we ontzettend ge- aut- flirt met een Audi 3 (inhoud 2 mannen) deze hebben tot Kaapstad voor ons gereden en hebben ons gesteund bij alle wegwerkzaamheden die we onderweg tegen kwamen... een speciaal bedank je voor de onbekende inhoud van deze Audi 3, jullie hebben de laatste kilometers veraangenaamd!
De prachtige, leuke, mooi, gezellige, grappige, smakelijke en vooral bijzondere week hebben we zondagavond, hoe kan het ook anders, afgesloten bij de plaatselijk Chinees!

Maandag was het tijd om te doen wat je doet als je terugkomt van vakantie... wassen / nagenieten/ foto’s kijken/ bijkomen. Dinsdag zijn we naar stage geweest waar ze erg blij waren ons weer ‘heel’ terug te zien en alle verhalen wilden horen. Woensdag was ons Lidia jarig en zijn we samen met de ouders van Manon (zijn dinsdag aangekomen) naar Mama Africa geweest. Dat was een heerlijke avond met lekker eten, savanna’s, cadeaus, de geweldige zanger van de band en een subliem dansend bejaard stel! Het was niet alleen een onvergetelijke verjaardag voor Lidia, ook voor de gasten :D

Donderdag hebben we alle papieren voor ons visum te verlengen in orde gemaakt. Heb ik een appartement gereserveerd voor mijn lieve vriendinnetjes! 25 april komen Francy, Nicole en kleine Sanne me hier 16 dagen opzoeken... echt super!! En hebben we ’s avonds lekker en gezellig met Mayke, Lidia, Tim en Simon (huisgenoten M en L) gegeten bij Madness. Een iers- achtig restaurant waar ze om 9u live muziek hebben maar dat hebben we helaas niet gehaald. We waren allemaal moe van het feestje van gisteren!

Vrijdag hebben we uitgetrokken om ons visum te regelen... dat schijnt soms nogal lang te kunnen duren... En gaan Lot en ik met de collega’s spulletjes kopen voor de Reading Clubs en voor het schooltje waar we elke dinsdag naartoe gaan. We hebben er nu al zin in, onze collega’s zijn zo ontzettend leuk en lief :) Daarna gaan we thuis studeren voordat we het weekend in gaan luiden met een hapje en een drankje!
Zaterdagochtend is het een soort kinderboeken-dag in de bibliotheek van township Langa waarbij de kinderen van de beide Reading Clubs een boekje mogen uitkiezen en daar zullen dus wel weer veel foto’s worden genomen... voor de rest hebben we geen plannen... een rustig weekendje in Kaapstad lijkt ons na al dat gereis heerlijk maar je weet nooit wat er hier gebeurd....

Excuses voor het lange verhaal maar we hebben dan ook heel wat mee gemaakt... we hebben het allemaal zo goed mogelijk proberen te verwoorden maar toch zegt een foto vaak meer dan duizend (in dit geval duizenden) woorden dus www.lotengeesafrika.mijnalbum.nl

Heel veel soentjies uit een Kaapstad waar de herfst voor de deur staat maar de zon nog steeds heftig schijnt!


Ps. Voor de mensen die zich ongerust maken... de bosbrand op de Tafelberg (met name Devils Peak) hebben wij niets van meegekregen in Lesotho! Ons uitzicht als we de voordeur uitkomen en naar de shuttle lopen is nu alleen minder groen :)